Бир үйдүн жалгыз кызмын. Буга чейин ичимдеги сырымды эч ким менен бөлүшкөн эмесмин.
Мындан үч жыл мурун өзүмдөн 5 жаш улуу баланын ширин сөздөрүнө арбалып, алданып калгам. Анын ар бир сөзүнө ишенип, ага турмушка чыгам дегем. Бирок, мен ойлогондой болбоду.
Карамана албай, намысымдан ажырадым. Көрсө, мага дүүлүктүрүүчү дары берип коюптур. Ошондон кийин эркек дегенди көрөйүн деген көзүм жок. Аларга ишенгим да келбейт.
Болуп өткөн окуяны менден башка эч ким билбегендиктен, колумду сурап үйгө келгендерден баш тартып жаттым. Бир жолу апам каршылыгыма карабай менден 10 жаш уулу бир бала менен тааныштырды. Көңүлү калсын деп жакшы мамиле кылган жокмун. Бир жылдан кийин кайра пайда болуп сүйлөшүп калдык. Кече жакында апамдар мага айтпай кудалап, калыңын алып, тойду белгилеп коюушуптур.
Кыздык тиктирип, алдап тийип алгым келбейт. Ал байкеге ачыгын айтканга күчүм жетпей жатат. Эмне кылсам? Айтсам башкаларга айтып салсачы. Тойго аз калды, акчаларын бекер жумшай электе ачыгын айтып токтотушум керекпи?
ТАГДЫР-Аида: “Ширин сөздөрүнө арбалып, намысымдан ажырадым…”
Маалымат порталы — ар кандай темадагы жаңылыктарды жана макалаларды жазуу үчүн маалыматтарды чогултат жана талдайт: саясий, экономикалык, шоу-бизнес, коомдук жана турмуш