Саламатсыздарбы урматтуу окурмандар! Мен да эл катары ички сырымды сиздер менен бөлүшөйүн деп сиздерге кат жазууга туура келди. Дүйнөдө жаңылбаган адам болбойт да, жаңылгандардын катарын мен да жагымсыз иш кылып толуктадым. Өзүм Сузактан болом. Эл катары үйүм, жубайым, балдарым, машинам бар. Көргүлүктү көрөөрдө эч нерсе көзгө урунбай калат окшойт. Ошко картошка, Бишкекке эл ташып иштеп, чөнтөгүмдө акча көбөйүп, кичине болсо да курсак байлап кутура түштүм. Келинчегим үч балам менен үйдө, тиричилик менен алек. Ошол күндөрү Айгүл аттуу келинге туш болдум. Көз тумандап, анын өзүнө эмес, себинген атырына мас болуп, сүйүп калдым. Жытын жыттасам баардыгы унутулат…канча жыттасам тойбойм. Көз көрүнөө үй бүлөмдөн алыстап бараттым. Келинчегим сүйлөсө жакпайт, ооз ача электе беттен алып, аны жалтак кылып бүтүрдүм. Бир күнү жумуш бүтүп, Айгүл менен Жалал-Абаддан кафеден жолугуштум. Баягы мен жакшы көргөн атырын себинип келген экен, эч кимди көзүмө илбей, Айгүлдү кучактап, моокумум канбай жыттай баштадым.